فسفاتازهای خون گروهی از آنزیم ها هستند که با هیدرولیز پیوندهای فسفومنواستری در ترکیبات آلی فسفریله، تولید الکل و فسفات معدنی می کنند. فعالیت بالای ALP در تمامی بافت های بدن و به خصوص در غشاءهای سلولی و سطوح سلولی موجود در مخاط روده باریک، توبول پیچیده نزدیک کلیه، کبد، استخوان (استئوبلاست ها) و جفت یافت می شود. فعالیت عمده آنزیم ALP که مربوط به نوع کبدی و استخوانی است، به طور قابل ملاحظه ای وابسته به سن می باشد. این آنزیم در کودکان در حال رشد، زنان باردار و افراد بالای 50 سال افزایش می یابد. سطوح بالای این آنزیم در سیروز اولیه، انسداد مجاری صفراوی، شکستگی های در حال بهبود و مواردی که فعالیت استئوبلاست ها افزایش می یابد، مانند بیماری پاژت و راشیتیسم دیده می شود. گرچه ALP در بیشتر بافت ها وجود دارد، ولی بیشترین مقادیر آن در کبد، اپی تلیوم مجاری صفراوی و استخوان یافت می شود. آلکالین فسفاتاز به عنوان شاخص مناسبی برای بیماریهای مختلف استخوانی، کلیوی و برخی بیماری های کبدی استفاده می شود.