α– آمیلاز 1,4-α-D-glucanohydrolases واکنش تجزیه هیدرولیتیک کربوهیدراتهای پلیمریک مثل آمیلاز، آمیلوپکتین و گلیکوژن را از طریق شکستن پیوندهای 1,4α–گلیکوزیدی کاتالیز می کند. پیوندهای گلیکوزیدی متعددی در پلیساکاریدها و الیگوساکاریدها به طور خودبخودی هیدرولیز می شوند. مالتوتریوز به آرامی به مالتوز و گلوکز تبدیل می شود. دو نوع α– آمیلاز در تشخیص مورد استفاده قرار می گیرد؛ نوع پانکراسی (P-type) و نوع بزاقی(S-type). از آنجایی که (P-type) تقریباً منحصر به پانکراس و مخصوص این بافت است، (S-type) از بافتهای گوناگونی منشاء می گیرد. نوع بزاقی علاوه بر ظاهر شدن در غدد بزاقی، در اشک، عرق، شیر، مایع آمنیوتیک، ششها، بیضه ها و اپیتلیوم لوله فالوپ مشاهده می شود. 

به خاطر پراکندگی علائم بالینی بیماری های پانکراسی، تعیین مقدار آمیلاز در این بیماری ها اهمیت قابل توجهی دارد. تعیین آمیلاز عمدتاً در تشخیص و غربالگری پانکراتیت حاد استفاده می شود. هیپرآمیلازمیا (افزایش آمیلاز خون) در پانکراتیت حاد، فاز التهابی پانکراتیت مزمن، نقص کلیوی (کاهش فیلتراسیون گلومرولی)، تومور شش ها یا تخمدان، التهاب ریوی، بیماری غدد بزاقی، کتو اسیدوز دیابتی، تروما مغزی، تداخلات جراحی و موارد ماکروآمیلازمیا دیده می شود. برای تایید اختصاصی بودن نوع پانکراسی آمیلاز، توصیه می شود مقدار آنزیم لیپاز و α–آمیلاز پانکراسی نیز تعیین شود.