میکروب های استرپتوکوک گروه A، اکثراً موجب بروز عفونت گلو و پوست در انسان می شوند. تب روماتیسمی و گلومرونفریت حاد پس از عفونت استرپتوکوکی از عوارض مهم درگیری با این گروه از باکتری ها است. بروز عوارض به علت شباهت در ساختار آنتی ژنی این باکتری ها با سلول های بدن می باشد. گلومرونفریت حاد معمولاً 3 هفته بعد از عفونت پوستی استرپتوکوکی اتفاق می افتد و ممکن است به دلیل تشکیل کمپلکس آنتی ژن- آنتی بادی بر روی غشاء پایه گلومرولی شروع شود. در تب روماتیسمی، عارضه شدید عفونت با استرپتوکوک است که منجر به آسیب عضله و دریچه های قلب می گردد.

در آزمایش ASO واکنش بدن در برابر عفونت ناشی از استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A بررسی می شود. تیتر آنتی بادی بر ضد استرپتولیزین « O » با واحد تاد (Todd’s unit) یا واحد بین المللی (IU) گزارش می شود. واحد تاد عبارت است از عکس بالاترین رقت سرم که مانع از عمل همولیز کامل گلبول های قرمز توسط استرپتولیزین « O » می شود. در تب روماتیسمی حاد، اندوکاردیت باکتریایی و گلومرونفریت حاد، سطح ASO افزایش می یابد.