کلر جزء الکترولیت های بدن می باشد، ولی به تنهایی اطلاعات زیادی از آن تفسیر نمی شود و می بایست به همراه دیگر الکترولیت های بدن در تفسیر تعادل اسید و باز استفاده شود. کلراید اصلی ترین آنیون خارج سلولی بدن است و مهم ترین عملکرد آن حفظ وضعیت الکتریکی خنثی است و اکثراً به صورت نمک سدیم وجود دارد. هایپوکلرمی و هایپرکلرمی به ندرت تنهایی رخ می دهد و معمولاً قسمتی از تغییرات موازی در سطوح سدیم یا بی کربنات هستند. در کم آبی، اسیدوز متابولیک، اسیدوز توبولرکلیوی، نارسایی احتقانی قلب، اسهال و استفراغ مزمن سطح کلراید کاهش می یابد.