در نتیجه فعالیت سیستم انعقادی و تشکیل فیبرین و شبکه فیبرینی در محل جراحت، این شبکه بعد از بهبود محل آسیب دیده، توسط پلاسمین شکسته شده و از بدن حذف می گردد. حاصل عمل پلاسمین روی فیبرین، تولید قطعات کوچک FDP یا محصولات تولید شده از تخریب فیبرین می باشد که از جمله این محصولات D-Dimer است. D-Dimer در حالت طبیعی در بدن غیر قابل ردیابی می باشد. این آزمایش یک آزمایش ساده و تائیدی برای DIC است. در هنگام تجزیه یک لخته فیبرینی با درمان ترومبولیتیک، سطح D-Dimer می تواند افزایش پیدا کند. در ترومبوز وریدی عمقی (DVT)، آمبولی ریوی، آنمی سلول داسی شکل و بدخیمی ها سطح D-Dimer افزایش پیدا می کند.