اسید فولیک یکی از انواع ویتامین B (ویتامین B9) می باشد. بدن برای ساخت گلبول های قرمز و سفید، پلاکت ها و رشد طبیعی به این ویتامین نیاز اساسی دارد. اسید فولیک همچنین در سنتز پورین ها و پیریمیدین ها نقش مهمی را ایفا می کند. شکل فعال فولات تتراهیدروفولات می باشد و سطح سرمی آن به نوع رژیم غذایی و جذب روده ای آن بستگی دارد. میزان توصیه شده مصرف فولات µg 400 در روز می باشد. کمبود فولات ممکن است به دلیل کمبود مصرف در رژیم غذایی، افزایش نیاز بدن در شرایط مختلف (مانند بارداری و شیردهی)، اختلال در جذب گوارشی و اختلال در متابولیسم باشد. اختلالات متابولیکی فولات می تواند به دلیل جهش در ژن کد کنندۀ آنزیم های مرتبط با متابولیسم فولات و یا کمبود ویتامین B12 و مصرف داروهای ضد تشنج یا قرص های ضد بارداری باشند.

کاهش تولید پورین ها و تیمیدلات در اثر کمبود فولات، منجر به مهار سنتز DNA و توقف سلول ها در فاز S چرخه سلولی می گردد. در این حالت سیتوپلاسم سلول رشد می کند، ولی هسته تقسیم نمی گردد و سلول بزرگ تر از حد معمول می شود. نتیجه کاهش تعداد گلبول های قرمز و افزایش اندازه آن ها در کم خونی مگالوبلاستیک می باشد. کاهش سطح اسیدفولیک همچنین در سوء مصرف الکل، آنمی همولیتیک، بیماری های کبدی و بیماری سلیاک دیده می شود. در آنمی پرنیشیوز به دلیل کمبود ویتامین B12 برای متابولیزه کردن اسیدفولیک سطح فولات افزایش می یابد، به همین دلیل در اکثر موارد این دو آزمایش با هم انجام می شود.