گلوکز کربوهیدرات بدن را تعیین می کند و به عنوان یک منبع انرژی ضروری می باشد. سطح گلوکز بدن توسط هورمون های انسولین و گلوکاگن کنترل می شود. از آزمایش گلوکز بیشتر در ارزیابی بیماران دیابتیک استفاده می شود. گلوکز از طریق یک مکانیزم پس نورد دقیق توسط گلوکاگن و انسولین کنترل می شود. در کبد گلوکاگن باعث تجزیه گلیکوژن به گلوکز می گردد و سطح گلوکز افزایش می یابد. انسولین نیز با اتصال به گیرنده های خود باعث می شود که گلوکز به داخل سلول ها کشانده شود تا سطح گلوکز خون کاهش یابد.

سطح گلوکز سرم را باید با توجه به زمان انجام آزمایش در روز ارزیابی کرد. بسیاری از اشکال استرس می توانند موجب افزایش سطح گلوکز شوند. عفونت ها، سوختگی ها، سندرم کوشینگ، نارسایی مزمن کلیه، پانکراتیت حاد از عوامل افزایش دهنده گلوکز خون هستند و کم کاری تیروئید، بیماری آدیسون،کم کاری هیپوفیز باعث کاهش گلوکز خون می شوند.