آهن در بدن به عنوان یک عنصر کمیاب طبقه بندی می شود. آهن موجود در مواد غذایی بعد از جذب، توسط ترانسفرین به محل های مصرف، از جمله مغز استخوان و کبد منتقل شده تا به مصرف برسد. آهن اغلب به عنوان بخشی از ساختمان پروتئین های مختلف، در فعالیت بیولوژیکی آن ها نقش دارد. آهن در هموگلوبین، میوگلوبین، سیتوکروم ها، تعدادی از آنزیم ها مانند پراکسیداز موجود می باشد. سطوح بالای آهن سرم در هموکروماتوز، آنمی همولتیک، مسمومیت با آهن و هپاتیت دیده می شود. سوء تغذیه، خونریزی مزمن، آنمی فقر آهن و جذب ناکافی آهن از روده، باعث کاهش سطح آهن بدن می شود. با این وجود تفسیر بالینی نباید تنها بر اساس یک تست باشد و می بایست داده های آزمایشگاهی و مشاهدات بالینی باهم تفسیر شوند.