آرتریت روماتوئید یک بیماری مزمن کمپلکس ایمنی موضعی می باشد و جزء بیماری های خود ایمنی محسوب می شود. مکانیسم ایمنی ضایعات بافتی در این بیماری جزء واکنش های افزایش حساسیت تیپ III محسوب می شود که در نتیجه تشکیل کمپلکس IgG و اتو آنتی بادی ضد آن و رسوب در مفاصل سینرویوم و فعال شدن مسیر کلاسیک سیستم کمپلمان، ضایعات بافتی به وجود می آیند. در سرم حدود 70 درصد بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، اتو انتی بادی IgM به نام فاکتور روماتوئید بر ضد ناحیه FC مولکول های IgG ظهور می کند. تشخیص فاکتور روماتوئید در سرم و یا مایع مفصلی، متداول ترین روش متمایز کردن بیماری آرتریت روماتوئید از سایر بیماری های مزمن التهابی آرتریدی می باشد. در خون مبتلایان به توبرکلوزیس، هپاتیت مزمن، منونوکلئوز عفونی و اندوکاردیت باکتریایی تحت حاد، فاکتور روماتوئید قایل مشاهده است.